توضیحات
دوالَ‌کو اَزیمَه، از(من) دوال‌کو
شیرَه انگور ازیمَه، رز، دوال کور
دوال کوه منم، من دوال کوه هستم. انگور شیرین منم و رز دوال کوه است. شاعر میان خود و دوال کوه، دویی نمی‌بیند. به دیگر سخن، انفکاکی بین خود و او قائل نیست. تمام خطاب‌های این منظومه به دوال کوه، در حقیقت خطاب به خود شاعر هم تواند باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.